හඳ සහ නිව්යෝර්ක් නුවර

සිංහල හින්දු අලුත් අවුරුද්ද උදා වෙලා, අවුරුදු චාරිත්‍ර ඉ‍ටු කරන අතරතුරේ මටත් හරි පුදුම දේවල් තමයි හිතුනෙ. එයින් එක දෙයක් බ්ලොග් අවකාශයත් එක්ක බෙදාගන්න මං හිතුවා. මට එක පාරටම මතක් උනේ පිටරට ඉන්න අපේ උදවිය කොහොම මේක සමරනව ඇතිද කියල. සමහරුන්ට නම් මෙහෙම දෙයක් තිබුනද කියල ගාණක්වත් නැතුව ඇති. ඒත් අපේකම ඇඟේ තියෙන සයුරින් එහා ඉන්න අපේ අයට නම් අවුරුද්ද තාම අමතක වෙලා නැතුව ඇති කියල හිතුනා. හැබැයි ඉතින් අපේ රටේ වගේ වෙන රටවල මේ කාලෙට නිවාඩු ලැබෙන්නෙ නැති නිසා සමහරවිට ඒ උදවියට අවුරුදු සිරිත් ඉ‍ටු කරන්න නොලැබෙන්නත් ඇති.

ශ්‍රී ලාංකිකයින් වැඩි පිරිසක් එකම ප්‍රදේශයේ ජීවත් වෙන ඕස්ට්‍රේලියාව, බ්‍රිතාන්‍යය වගේ රටවල්වල ඉන්න අයට නම් ළඟම එන සති අන්තෙකවත් එකතු වෙලා අවුරුදු සමරලා සතු‍ටු වෙන්න පුලුවන් කියල කියමුකො. ඒත් එහෙම ඉන්න නොලැබෙන අපේ අය කී දාහක් නම් ඇත්ද කියල හිතුනා. කොයි දේශ දීපංකරේ හිටියත් ඉතින් අවුරුද්දට හරි ගමේ එන්න කාටත් ආසයි නේ. මොන පරමාර්ථයක් වෙනුවෙන් විදේශගත වෙලා හිටියත් ඒ අයට අවුරුදු කාලෙට පුන්චි හරි පාලුවක් දැනෙනව ඇති. ඉතින් ඔන්න ඔය වගේ දේවල් හිත හිතා ඉඳිද්දි, නිකමට මගේ පරිඝණකයෙ තිබිල හම්බ උනා පොඩි නිසඳැස් කාව්‍යයක්. කලිනුත් කියවල තිබුනට, ඒකෙන් කියවෙන අදහස තවත් හොඳට මගේ හිතට වැදුන ඊයෙ ඒක කියෙව්වයින් පස්සෙ.

මහගම සේකර කියන සිංහල සාහිත්‍යයේ අග්‍රගණ්‍ය දර්ශනවාදී කලාකරුවගෙ හඳ සහ නිව්යෝර්ක් නුවර කියන නිසඳැස් කාව්‍යය ගැන තමයි මං කිව්වෙ. දේශ දීපංකරේක තනිවුනු අපේම ගමක ගමේකම තියෙන මනුස්සයෙකුගෙ හිත කියන කතාව කියවලා රස විඳින්න.

 

බ්ලොග් පෝස්ට් එක දාලා ටික වෙලාවකින් පස්සෙ ඩොනල්ඩ් ගාමිනීතිලක අය්යා මට එවල තිබුනා ගිය මාසෙ පෝය දවසෙදි නිව්යෝක් නුවරදි ඔහු විසින්ම ගත්තු, හඳේ පින්තූරයක්... ඉතින් ඒකත් එකතු කරල ආයෙත් බ්ලොග් සටහන දමන්න මං හිතුවා... බොහෝම ස්තූතියි පින්තූරෙට...

උපන් බිමට වැඩිය තැනක් කොහෙද තියෙන්නේ කියලා හිතෙන්නෙ මේ වගේ වෙලාවට තමයි. ඉතින් අවුරුද්ද සමරපු, සමරන්න බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න, ලෝක වාසී සියලු ශ්‍රී ලාංකිකයන්ට කිරියෙන් පැණියෙන් ඉතිරෙන සුබම සුබ නව වසරක් වෙන්න කියල මං ප්‍රාර්ථනා කරනවා. අලුත් අවුරුද්දෙ අලුත් පොතක් කියවන්න, අලුත් වැඩක් පටන් ගන්න, අලුත් වෙන්න අමතක කරන්න එපා...

සැමට සුබ නව වසරක් වේවා...!!!
புத்தாண்டு உஙக‌ளுக்கு மகிழ்சியாக மலர வாழ்த்துக்கள்...!!!
Wish you all a happy new year...!!!